چرخه درد چیست؟
اگر از من بپرسی انسان چه شکلی است؟ با کمال قاطعیت به تو میگویم انسان نمود جسمانی درد است. انگار که انسان یک تک درخت در یک دشت طوفانی است که رعدی از جنس درد تا ذره ذره آوند هایش نفوذ کرده به آتشش میکشد.
ما انسان ها با درد به دنیا می آییم و با درد از دنیا میرویم، ما حتی با درد در این دنیا به تنفس ادامه میدهیم.
ما حتی هنگام تولدمان هم درد را به هم نوعمان تحمیل میکنیم، هر تولد با دو شیون همراه است که این شیون ها تا لحظه انفجار هستی و خاموشی ادامه دارد. به قول یکی از کسانی که احتمالا میشناسمش چه کسی میداند این کره آبی رنگ چه چیز هایی که تا به حال به خود ندیده!
میدانید مسئله کلی درد کشیدن نیست. مسئله موجودیت درد است، اینکه چگونه روحمان را به جسممان پیوند میزند خیلی عجیب است!
دلم میخواهد به کره زمین از دور نگاه کنم میدانید اگر میشد در فضا صدا شنید؛چه فریاد ها، شیون ها، نفرین ها و دردهایی را میتوانستیم بشنویم؟ درد هایی به سن وجود انسان ها!
ما نقاشان ماهری شدیم به واسطه اشرف بودنمان بهتر از هر وجود دیگری درد را میکشیم، گاهی هم این بار را به زیر دستانمان میدهیم که بکشند، مثلا اگر خودمان درد داریم، باید حتما این درد را به موجودی دیگر بدهیم! مثلا به یک انسان ضعیف تر از خودمان یا یک جاندار کوچک تر از خودمان!
این یک مثال بسیار ساده است، هیتلر برای اکثر انسان ها قاتلی وحشی و مسبب درد برای انسان های زیادی است اما به قبل ترش که نگاه کنی میبینی او فتح جهان را نمیخواست! میخواست هنرمند شود، یک نقاش یعنی میتوانست به جای ایجاد درد، کاهنده درد یک جامعه باشد! او را قبول نکردند و او درد کشید، آنقدر درد کشید که این دردش را به میلیون ها انسان منتقل کرد! شاید باید اسم این حالت را چرخه درد گذاشت! ما به هم درد میدهیم و در این درد غرق میشویم و همین هم مارا به موجوداتی درد زی تبدیل میکند. چاره ای که نداریم همین درد را میکشیم و میکشیم و میکشیم تا برسیم به عمق تاریکی! انگار پاداش این همه درد یک سکوت و تاریکی عمیق است.
به قول حافظ
بس تجربه کردیم در این دار مکافات
با درد کشان هرکه در افتاد ور افتاد
#ساحلینیم
